İkinci Meşrutiyet döneminin kadın yazarları arasında yer alan Ayşe Zekiye, Hayriye Melek, Şehbenderzade Pakize, Salime Servet Seyfi ve Sadiye Vefik’in kaleme aldıkları kurmaca metinler, genel olarak kadını merkeze alan duygusallığın ağır bastığı eserlerdir. Kadın yazarların, kadın bakış açısını kullanarak kadınlar hakkında yazdıkları bu eserlerde erdemli, masum ve güzel kadınların yaşadığı hazin ya da trajik hikâyeler anlatılmaktadır. Bu çalışmada, İkinci Meşrutiyet döneminde yazılan ve duygusal romana örnek teşkil eden Ayşe Zekiye’nin Bir Pederin Hatası, Hayriye Melek’in Zühre-i Elem, Şehbenderzâde Pakize’nin Nihal, Salime Servet Seyfi’nin Bir Hatıra-i Pejmürde, Sadiye Vefik’in Muhaberât-ı Hakikiye adlı eserleri inceleme konusu olarak seçilmiştir. Belirlenen bu eserlerde santimantal romanda görülen kişi, konu ve temaların yer alıp almadığı ya da estetik öğelere ait özelliklerin bulunup bulunmadığı irdelenecektir. Santimantal romanın çoğunlukla hassas yaradılışlı duygusal bir kadının hayatına odaklandığı, tematik olarak da kadın kahramanın bireysel arzuları ile toplumsal değer yargıları ya da sorumlulukları arasında yaşanan çatışmayı ele aldığı ifade edilmektedir. Anlatılar, kurmaca kadınların yaşadıkları çatışma ya da çektikleri azap bağlamında çözümlenirken; yazarların kadınları ilgilendiren meseleleri nasıl ele aldıkları, kurmaca eser yoluyla yeni bir kadın tipine yer verip vermedikleri de belirlenmeye gayret edilecektir.

Anahtar Kelimeler: Çatışma, çatışan görevler, hafif dokunuş, tablo, santimantal roman, kadın yazar