Musica Ricercata 20. yüzyıl bestecisi György Sandor Ligeti’nin erken dönemi olarak kabul edilen Macaristan yıllarında yazdığı piyano eseridir. Dönemdeki Macaristan kültür politikalarının sanatçıya uyguladığı sansür ve baskıların altında yenilikçi bir bakış açısı geliştirmeye çalışan Ligeti, müziğin temel unsurları olan ses, aralık, melodi ve ritmi yeniden ele alarak Musica Ricercata’yı bestelemiştir. On bir bölümden oluşan eserde kullanılan eşperde sayısı birbirini izleyen her bölümde tek tek artar. Bu bağlamda birinci bölümde son dört ölçü dışında tek eşperde kullanılmış ve bölüm bu eşperdenin farklı hallerdeki kullanımıyla şekillenmiştir. Bu çalışma Musica Ricercata’nın tek eşperdeden oluşan birinci bölümündeki çeşitliliğin nasıl sağlandığını araştırmaktadır. Bu amaç doğrultusunda literatür taraması ve veri toplanmasının ardından söz konusu bölüm armonik ve teknik olarak analiz edilmiş, motif ve ritim çalışmaları nota üzerinde gösterilmiştir. Analiz yapılırken eşperde üzerinden hareket edilerek, post tonal teori terminolojisinden yararlanılmıştır. Bestecinin sıradanlığı ortadan kaldırmak amacıyla motif, ses bölgesi, artikülasyon ve ritim üzerine olan çalışmaları incelenmiştir. Bölümdeki sınırlı, sıralı ve belirli malzemelerle oluşturulan yapılar gösterilmiş, bestecinin sonraki dönemlerinde oluşturduğu statiklik ve nota üzerinde ritmik crescendo gibi tekniklerin ilkel halleri saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler: György Sandor Ligeti, Musica Ricercata, Çağdaş Piyano Repertuvarı, Eşperde