Geçmişten günümüze kadar kurulmuş olan uygarlıklardaki insan yaratıları simgesel dil özelliğine sahiptir. Simgeler toplumlar tarafından görsel iletişim dili olarak kullanılmıştır. İletişim için kullanılan biçimsel simgeler, biçim-içerik olarak sanatı etkileyerek, süreç içerisinde yeni anlatım dilleri oluşturmuştur. Bu özellikler simgelerin biçiminin minimal, anlaşılır ve kolay anımsanır olmasını sağlamıştır. Tarihsel süreç içinde yaratılan simgeler, başka yaratılara eklenerek kendini çok katmanlı, zengin içerikli anlatım alanlarına da taşımışlardır. Bunu ya kendini gizleyerek ya da açık şekilde yaparak sağlamışlardır. Bu nedenle simgeler, dönüşüm ve yeni anlatım perspektiflerinin ortaya çıkmasını sağlamıştır. Bir anlam dili olan sanat ve simgeler, biçim içerik birlikteliği içerisinde ele alınarak değerlendirilmiştir. Bu etkileşim yaratılan eserlerin sanat yapıtı olarak diğer nesnelerden ayrılmasını sağlar. Sanat yapıtlarında simgelerin forma etkisi olduğu kadar içerik oluşumunda da etkili olduğu görülür. Heykelde form çözümlemelerinde simge biçiminin kullanılmasıyla yeni eserler yaratılmıştır. Bu yaratılar, simgelerin geçmişi üzerinde taşımasından dolayı zamansal iletişimi de sağlarlar. Çağdaş heykel sanatında simgelerin bu yönüyle kullanımı, yapıtlara anlam derinliği kazandırarak yeni biçimler yaratmada etkili unsurlar olmasına etken olmuştur. Simgelerden bütün dünya sanatı ve sanatçıları gibi, Türk sanatçıları da etkilenmiş ve zaman zaman eserlerinde bu biçimleri kullanmışlardır. Günümüzde simgelerden etkilenerek nesnel gerçekliğe karşı duygularını kendi yarattıkları biçimlerle anlatan birçok heykel sanatçısı vardır. Bu makalede bazı Türk heykel sanatçılarının simgesel biçimleri kendi yaptıkları heykel üzerinden değerlendirmelerini plastik çözümlemeler ile birlikte kuramsal birlikteliğine de değinilerek yer verilmiştir.

Anahtar Kelimeler: Biçim, içerik, simge, sanat, modern heykel