Çirkinlik, anlamını ve tanımını güzellik üzerinden şekillendiren bir kavram ve görüntü olmuştur. Çağlar boyunca çirkinliğin tanımı da güzelliğin zıttı biçiminde yapılmıştır. Dünya edebiyatında ilk örneklerden itibaren güzelliğin zıttı olarak tanımlanan ve tasvir edilen çirkinlik, kendi görüntüsünü de güzellik anlayışının değişmesine paralel olarak değiştirebilmiştir. Klasik Türk şiirinde de çirkinlik anlayışı, bu genel eğilimin yansımalarını barındırır. Bununla birlikte klasik şiir kendine özgü dinamiklerin etkisiyle çirkinliğe dair karakteristik ve farklı bir tablo da ortaya koyar. Klasik şiirde bu karakteristik tablonun ortaya çıkmasında fiziksel algı kadar ahlaki anlayışın da belirleyici olduğu söylenebilir. Bu makalede öncelikle edebi metinlerdeki çirkinlik anlayışına dair genel bir çerçeve çizmek amaçlanmıştır. Sonrasında klasik Türk şirindeki çirkin anlayışının fiziki sınırları ortaya konmuştur. Klasik Türk şiirinde fiziki sınırların ötesinde çirkinliğe dair algı ve anlayışın hangi kavramlarla birlikte ele alındığı üzerinde de durulmuştur.


Anahtar Kelimeler: Klasik Türk şiiri, çirkin, çirkinlik