Dış dünyadan çok sanatçının iç dünyasına ve duyularına ağırlık veren informal sanatta, sanatçılar biçimsel ve teknik özgürlüklerle bireysel ve özgün olan eserler üretmişlerdir. Fransa ve Avrupa’da 2. Dünya Savaşı sonrasında Amerikan Soyut Ekspresyonizme paralel olarak gelişen informal sanat eserlerin içeriğinde çizgi, leke ve rengin her türlü deneyimine yer verilir. Soyut olan kompozisyonlarda resim dengeleri, birlik-bütünlük ve zıtlık kavramları göz önünde bulundurulur. Öncülük eden sanatçılar arasında Jean Fautrier, Georges Mathieu, Pierre Soulages, Hans Hartung ve Wols yer alır. İnformal sanatta, sanatçının eserini yapılandırmasında psikoloji ve bilinçaltı önemli bir yer tutar. Yaratıcı süreçte; ruhsal doğaçlama yoluyla üretim yapan sanatçılar için rastlantısallık, dinamizm kavramları ile dönüştürmeler önemli bir yapıya sahiptir. Çoğunlukla eserlerde bilincin serbest bırakılmasıyla, geniş yüzey lekeleri, soyut kompozisyonlar, damlatma ve sıçratmalarla karşılaşırız. Resmin elemanlarının, yüzey biçimlendirmelerinin ve malzemelerinin çeşitlendiği bu içsel yolculukla, kişisel sanatçı deneyimlerini gözlemleyebiliriz. Araştırmada, informal sanatçıların farklı malzemeler aracılığıyla kendi öznelliklerini, kendi öz biçimlerini, bilinçlerinden tamamen sıyrılarak özgül estetik değerlere ulaştırdıkları gözlemlenmiştir. Estetik duyum ve süreçlerin anlamlandırılmasıyla, anlık ve tesadüfi olan yönelişlerin sonucu saf duyguyla yoğurulan biçimsel yüzeyler, uzam ve niceliksel yorumlarla belirli bir anlatım düzeyine ulaşır.

Anahtar sözcükler: İnformal Sanat, Lirik Soyut, Taşizm, estetik biçimlendirme