Bu makalede, geleneği binlerce yıl öncesinden gelen ve insanoğlunun sanatsal yaratımlarının temel konusu olan figür, içerik, biçim ve öz kavramları bağlamında, heykeltıraş Javier Marin’in eserleri irdelenmiştir. Figür kavramı, plastik sanatlarda özellikle de resim ve heykel uygulamalarında varlıkların biçim ve form özelliklerini ifade etmek amacıyla kullanılmaktadır. Batı sanatı ve heykelinin tarihi, insan ve onu çevreleyen alan arasındaki ilişkiyi anlatır ve bu ilişkiyi, figürün yaratılış bilincini ifade eden felsefi bir dilde sunar. Heykel sanatçısı tarihin her döneminde, görsel bir yapıtı bir sınırlama süreci ile gerçekleştirdiği, doğanın küçük bir kesitiyle sunar. Adeta mekânı somut olarak işgal eden malzemelerin kimliğinde, izleyicisinin beğenisine sunan ve algılamada öznel bir belleğe ustaca yerleştiren bir maestro gibidir. Konu, içerik, biçim ve öz’ün diyalektiğini kusursuz bir biçimde bir araya getiren sanatçı, yaşamın ta kendisidir. Dolayısıyla sanat eserinin reel varlığıyla ilk olarak algılanan sanatçının duruşu ya da mecaz anlamıyla onun figürüdür. Javier Marin, dev ölçekli büstleriyle, mekân algısını alışılagelmiş yaklaşımların dışına çıkarmıştır. İnsanın doğal dengesini hiçe sayan ters figürleri, bedeni alt ve üst olarak ikiye bölünmüş ama bunu umursamayan çıplakları ile mekânı adeta yeniden tanımlamaktadır. Geometrik formların içine sıkışmış istif gövdeler ve daha niceleriyle, zamana meydan okuyan bir sanatçıdır. Makalede, tesadüflere dayanmayan özel olarak seçilmiş akılcı “biçim” kaygısı ve bunların ustaca kurgusundan ilham alan, duygu temelli bir içerikle”, alımlayıcısına bahşedilmiş bir “öz”ü heykellerine gizleyen Javier Marin’in, figüre yaklaşımı içerik, biçim ve öz kavramlarının referans alınarak değerlendirilmesini amaçlamaktadır.
Anahtar Kelimeler: Javier Marin, heykel, estetik, figür