Cumhuriyet Dönemi öncesinden başlayarak sanat dalları arasına yedinci sanat olarak katılan Türk sineması, gerçek kimliğini 1950-1970 yılları arasında bulmaya başlamıştır. Sinemanın kendi sistemini kurması için zamana ihtiyaç olacaktır. Bu sistemde, işletim, uygulama ve gösterim alanlarında kendini yapılandırmanın ilk aşamasının sıkıntısı vardır. Yapım şirketleri, yapımcı, yönetmen, artistleri, izleyicileri ile sinema bu ilk dönemde sistemin temelleri olarak ortaya çıkar ve kuruluş aşamasını uygulamaların içinde geçirir. Sinema salonları izleyicilerle sistemi buluşturur. Bu gelişmelerle eşzamanlı olarak oluşan reklam pazarında, iletişim mecraları arasında izleyiciye kolay ulaşılabilirliği ve iletiyi en kısa ve net bir biçimde anlatabilme özelliğiyle afiş ilk sırada yer almıştır. İzleyicinin beğenisine, değer ve beklentilerine göre tasarlanan bu afişler film türlerine göre değerlendirildiğinde, çeşitli benzerlikler görülmüştür. Bu da, ait olduğu dönemde yapılan afişler arasında ortak bir tasarım dilinin oluşmaya başladığının göstergesidir. Bu dönemin sinema afişleri yanlızca izleyicinin dikkatini çekmek ve filmle bir bağ kurmasını sağlamakla birlikte, aynı zamanda izleyiciye dönemin sosyal ve kültürel durumu, toplumun değer ve yargıları hakkında bilgi verir nitelik taşımaktadır.

Anahtar Kelimeler: Türk Sineması, Film Afişleri, Film Türleri, Tasarım