Yirminci yüzyılın sonlarında dünyada yaşanan ve hâlâ devam eden hızlı nüfus artışı ve buna bağlı olarak klâsik öğrenme-öğretme (eğitim-öğretim) faaliyet ve yöntemlerinin yetersiz kalması, eğitim-öğretim alanında yeni arayışlara yol açmıştır. Bu arayışlar neticesinde eğitim-öğretim alanında, radyo, televizyon, sinema, video, bilgisayar, internet gibi bilişim teknolojileri kullanılmaya başlanmıştır. Bu teknolojilerden biri de ‘mobil öğrenme (m-öğrenme) teknolojileri’dir. Günümüzde mobil cihazların, bellek ve güç kapasitelerinin artması, kablosuz internet, GPRS, bluetooth ve 3G gibi imkânları sunması ile birlikte ‘mobil öğrenme’ yöntemi de giderek popüler hale gelmiştir. Mobil öğrenme; cep telefonları, el bilgisayarları, kişisel sayısal yardımcılar {PDA(Personal Digital Assistant)}, taşınabilir ses kayıt cihazları gibi mobil teknolojiler aracılığıyla yapılan öğrenme faaliyetlerini kapsamaktadır. Günümüzde mobil teknolojilerin son derece erişilebilir hale gelmesiyle birlikte, zamandan ve mekândan bağımsız olarak bilgiye erişim imkânı doğmuştur. Böylece günümüzde, ‘mobil öğrenme teknolojileri’ kullanılarak ‘uzaktan eğitim’ faaliyetleri yapılmaya başlanmıştır. Bu çalışmada dünyada ve Türkiye’de ‘mobil öğrenme teknolojileri’nin kullanımına yönelik kısaca bilgi verilerek; ‘mobil-öğrenme kavramı’, ‘eğitimde kullanılan mobil cihazlar’, ‘uzaktan eğitimde mobil öğrenme teknolojilerinin kullanımı’ ve ‘mobil-öğrenme teknolojilerinin avantajları ve dezavantajları’ gibi konular üzerinde durulacaktır. Çalışmanın amacı, henüz devam etmekte olan tartışmalara katkıda bulunmak ve ‘mobil öğrenme teknolojileri’nin ‘uzaktan eğitim’ faaliyetlerinde ne derece etkili olduğu hususuna açıklık getirmektir.

Anahtar Kelimeler: Mobil öğrenme, mobil araçlar, mobil teknolojiler, öğrenme teknolojileri, uzaktan eğitim.